Polska Akademia Umiejętności z siedzibą w Krakowie wydała w 2025 roku ,,Słownik biograficzny geologów polskich.” Znajduje się w nim biogram związanej z Zakliczynem paleontolog doc. dr hab. Antoniny Jednorowskiej.

Polska Akademia Umiejętności z siedzibą w Krakowie wydała w 2025 roku ,,Słownik biograficzny geologów polskich.” Znajduje się w nim biogram związanej z Zakliczynem paleontolog doc. dr hab. Antoniny Jednorowskiej.

ANTONINA JEDNOROWSKA z domu Köhsling urodziła się 7 I 1922 roku w Monasterzyskach w ówczesnym województwie tarnopolskim , zmarła 7 III 2008 roku w Zakliczynie n/D. Z wykształcenia była paleontologiem.
Paleontolog to naukowiec badający historię życia na Ziemi na podstawie szczątków organizmów roślinnych i zwierzęcych zachowanych w warstwach skorupy ziemskiej.

Biogram Antoniny Jednorowskiej, którego autorem jest Andrzej Paulo:
,,Szkołę średnią zapoczątkowała w czteroletnim Gimnazjum Ogólnokształcącym SS. Urszulanek w Tarnowie, w roku szkolnym 1938/39, i ukończyła w tym mieście 1. klasę Liceum Humanistycznego. Program kolejnej, maturalnej klasy uzupełniła we własnym zakresie. Eksternistyczny egzamin maturalny zdała w marcu 1945 w Liceum im. Nowodworskiego w Krakowie. W latach 1946-1952 studiowała geologię z paleontologią na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego, uzyskując stopień magistra filozofii. Już w czasie studiów, w lutym 1948, podjęła pracę w Państwowym Przedsiębiorstwie Poszukiwań Naftowych w Krakowie, gdzie przez 20 lat była zatrudniona jako inżynier w Pracowni Paleontologii.
Jej pierwsze zadania obejmowały opracowanie zespołów mikrofauny i stratygrafii jednostki magurskiej na obszarze od Beskidu Żywieckiego po Beskid Niski oraz określenie wieku warstw inoceramowych jednostki skolskiej.
Kolejne prace dotyczyły biostratygrafii jury i kredy w wierceniach na Niżu Polskim i uszczegółowienia stratygrafii najwyższej kredy i paleogenu we fliszu karpackim na podstawie zespołów otwornic. Korelacja chronostratygraficzna tej części fliszu stała się podstawą jej pracy doktorskiej. Stopień doktora nauk przyrodniczych uzyskała w 1965 na podstawie pracy Zespoły otwornicowe w zewnętrznych strefach jednostki magurskiej i ich znaczenie stratygraficzne obronionej na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi UJ, a jej promotorem był prof. Franciszek Bieda. W 1968 przeszła do pracy w Instytucie Nauk Geologicznych PAN w Krakowie, początkowo na stanowisko adiunkta, a trzy lata po habilitacji na stanowisko docenta. Rozprawa habilitacyjna Zespoły małych otwornic w paleocenie polskich Karpat Zachodnich została obroniona na tym samym wydziale UJ w 1975. Jest ona oparta na materiale z około 500 próbek z jednostek magurskiej, śląskiej i podśląskiej i opisie 135 gatunków otwornic. Od lat 60. prowadziła badania w ścisłej współpracy z geologami terenowymi nadzorującymi wiercenia, m.in. z K. Konio­rem, S. Węcławikiem, W. Morycem, M. Książkiewiczem, K. Birkenmajerem. Koncentrowały się one na paleoceńskim fliszu polskiej części Karpat Zachodnich oraz jednostek Pienińskiego Pasa Skałkowego; niektóre dotyczyły regionów subpolarnych oraz taksonomii otwornic.
Ma w dorobku około 40 publikacji dotyczących obszaru Karpat i około 30 opracowań archiwalnych dla potrzeb przemysłu naftowego. Z początkiem 1982 przeszła na emeryturę, lecz jeszcze do 1997 ukazywały się jej współautorskie publikacje. Została pochowana na Cmentarzu Parafialnym w Zakliczynie nad Dunajcem”.

✍️ Wojciech Grzegorczyk