Wanda Flakowicz (1917-2002) – zakliczyńska nadzieja na letnie igrzyska olimpijskie w Helsinkach.

Zakliczyńska nadzieja na letnie igrzyska olimpijskie w Helsinkach.

Na 1940 rok zaplanowane były letnie i zimowe igrzyska olimpijskie, mające odbyć się w Helsinkach w Finlandii i Sankt Moritz w Szwajcarii. W 1939 roku Wanda Flakowicz uzyskała minimum olimpijskie w pchnięciu kulą (12,80 m), ustanowione przez Polski Związek Lekkiej Atletyki, gwarantujące udział w igrzyskach.

Przedolimpijski obóz dwudziestu jeden lekkoatletek odbył się w Warszawie na obiektach Akademii Wychowania Fizycznego na przełomie kwietnia i maja 1939 roku.

W dniu 16 maja 1939 roku, grupa stu trzydziestu pięciu polskich sportowców (w dwunastu konkurencjach – letnich i zimowych) złożyła przysięgę olimpijską w ośmiu polskich miastach: Warszawie, Krakowie, Lwowie, Wilnie, Poznaniu, Katowicach, Łodzi i Toruniu. Uroczystość główna odbyła się w Warszawie. Było to podniosłe wydarzenie o silnym zabarwieniu patriotycznym, transmitowane na cały kraj przez Polskie Radio. W Warszawie w zaprzysiężeniu udział wzięli przedstawiciele lekkiej atletyki, piłki nożnej, wioślarstwa, szermierki, boksu, strzelectwa, kolarstwa, hokeja na lodzie i łyżwiarstwa. Wśród lekkoatletek była Wanda Flakowicz.

Sportowcy, członkowie kadry olimpijskiej złożyli przysięgę olimpijską o następującym brzmieniu:

,,Świadom celu, odpowiedzialności i obowiązków, wstępuję do kadry olimpijskiej z wiarą w swe siły i z zaufaniem do jej kierownictwa, zaręczając słowem honoru dobrego Polaka i wzorowego sportowca, że poddaję się regulaminom wydanym przez Polski Komitet Olimpijski, wykonam wszelkie polecenia kierowników i zastosuję się do zarządzeń, dotyczących zaprawy sportowej, trybu życia i rycerskiego postępowania, Czynić to będę z pełnym zapałem i ofiarnie aby dostąpić zaszczytu reprezentowania barw Najjaśniejszej Rzeczypospolitej na Igrzyskach Olimpijskich i spełnić swoją powinność w walce o palmę pierwszeństwa jako amator sportowiec, przynosząc chlubę polskiemu sportowi, wynikiem i zachowaniem.”

Niestety przygotowania do igrzysk odbywały się w cieniu napiętej sytuacji międzynarodowej i pogarszających się stosunków polsko–niemieckich. Ostatecznie, jak wiadomo, z powodu wybuchu II wojny światowej igrzyska, zarówno letnie jak i zimowe, nie odbyły się. Wojna pokrzyżowała plany i ambicje wszystkim sportowcom.

Notka biograficzna

WANDA FLAKOWICZ – ps. ,,Maria Sadowska”. Lekkoatletka, miotaczka kulą, zawodniczka: Warszawianki (w latach 1935-1939), Cracovii Kraków (1945), Społem Wrocław (1948), Społem Gliwice (1949), Stali Gliwice (1950-1951), Stali Katowice (1953). Uprawiała sport do połowy lat 50-tych. Urodziła się 9 lutego 1917 roku w Symbirsku nad Wołgą w Rosji, jej ojciec był zesłańcem politycznym z Warszawy. Absolwentka Gimnazjum im. Królowej Jadwigi w Warszawie. Biuralistka. Zmarła 25 września 2002 roku w Zakliczynie nad Dunajcem.
Największy jej sukces, to brązowy medal Mistrzostw Europy kobiet z Wiednia z 1938 roku. Reprezentantka Polski w meczach międzypaństwowych w latach 1938-1939. Rekordzistka Polski w pchnięciu kulą. Dwukrotna mistrzyni Polski w pchnięciu kulą -1938 i 1939 rok. Wicemistrzyni Polski w 5-boju z 1938 roku. Trzykrotna brązowa medalistka Mistrzostw Polski: 4x100metrów – 1935r., 4x200m – 1935r., oszczep – 1939r. Dwukrotna finalistka Mistrzostw Polski w rzucie oszczepem i w skoku wzwyż. Halowa mistrzyni Polski w pchnięciu kulą z 1939 roku. Halowa wicemistrzyni Polski w 4x50m z 1937roku. Dwukrotna HMP w pchnięciu kulą z 1937 i 1939 roku. 3-krotna reprezentantka Polski w meczach międzypaństwowych w latach 1948-1950. Mistrzyni Polski w pchnięciu kulą z 1948 roku. Brązowa medalistka Mistrzostw Polski w pchnięciu kulą z 1951 roku. Halowa wicemistrzyni Polski w pchnięciu kulą z 1951 roku.

Rekordy życiowe:
60 metrów – 8,2 s
80 metrów – 11,1 s
skok w dal z miejsca – 2,27 m
skok w dal – 4,73 m
skok wzwyż – 1,31 m
pchnięcie kulą – 13,21 m
rzut dyskiem – 32,13 m
rzut oszczepem – 38,15 m
pięciobój ,,N” – 256 pkt.

Warto dodać, że w sporcie nie było wtedy komercji, tak jak to ma miejsce współcześnie. Przykładowo Wanda Flakowicz za wygranie Mistrzostw Polski dostała skórzaną torebkę, a za trzecie miejsce na podium metalową lampkę nocną. Oprócz tego pracowała normalnie na etacie, a trenowała codziennie, po pracy, wieczorami. Sport, to była wtedy czysta pasja. Z kolei po II wojnie światowej miała ,,pod górkę”, była przedwojennym sportowcem, a więc mówiąc wprost była ,,wrogiem ludu”. W związku z tym do zakończenia kariery, bez mała do końca lat 60-tych miała swojego ,,opiekuna”.

Miało to też wpływ na nie powoływanie jej na zgrupowania i obozy sportowe. Nie zniechęciło jej to jednak i jeszcze przez ponad 10 lat po wojnie uprawiała z pasją sport.

Autor: Wojciech Grzegorczyk